OPINIE. “De gezichten op de foto’s van de teruggetrokken N-VA-campagne zijn ook onze gezichten”

'De campagne is teruggetrokken, kunnen we het nu weer over de inhoud hebben?' reageerde minister Jan Jambon twee weken geleden na de ophef rond de N-VA campagne tegen het VN migratiepact.

Voor mij, en veel andere Belgen met een migratieachtergrond is deze bladzijde echter niet zo snel omgeslagen. Reden? De dehumanisering van migranten via dit soort ‘laagdrempelige’ communicatiecampagnes (lees: denigrerende) - tot voor kort enkel handelsmerk van partijen als Vlaams Belang, AfD en de PVV - raakt velen van ‘ons’ diep persoonlijk.  

 

Ik hoor critici al denken: ‘je smijt te pas en te onpas met het woord dehumanisering’, of ‘met uw persoonlijke emotionele uitlatingen geraken we geen stap vooruit. Politiek is ratio.’

Een communicatiespecialist vertelde me echter dat een geslaagde politieke campagne net inspeelt op emoties van mensen. Daar is deze campagne alvast goed in geslaagd. Ik veroorloof me dan ook om dit opiniestuk te schrijven vanuit emoties.

 

De strijd voor  mensenrechten en fundamentele vrijheden van migranten ligt me nauw aan het hart, net zoals bij vele andere organisaties zoals 11.11.11, Vluchtelingenwerk of Artsen Zonder Grenzen. Dagelijks zetten ze zich in voor het beschermen van de rechten van mensen op de vlucht of onderweg naar beter. Ik draag ze een warm hart toe. Maar dat deze campagne lijnrecht inging tegen mijn ideaal om mensenrechten te realiseren voor migranten, was niet wat mij op de eerste plaats irriteerde. Wat mij kwaad maakte was dat ik me net als vele Belgische burgers met migratieachtergrond herkende in de gebruikte foto’s… De campagne ging niet enkel over ‘hen’ (de anonieme 'migratiestroom' die klaar staat naar ons land de komen). Ze ging ook over ‘ons’ (mensen met een migratieachtergrond van de eerste, tweede of derde generatie).

 

Volgens NVA woordvoerder Joachim Pohlman toonden de foto's 'het mogelijke gevaar dat dreigt, mocht het pact goedgekeurd worden en gebruikt worden door rechters. Het zijn reële beelden, over situaties die vandaag in Europa voorkomen’. Het gaat inderdaad over reële beelden. Eén van de foto’s toonde drie jonge kerels op een bankje, druk in de weer met hun smartphone. Is dit de bedreiging voor België? En maak ik dan ook deel uit van die bedreiging? De gezichten op de foto's van deze campagne zijn ook onze gezichten. De gezichten van velen mensen in België met een migratieverleden, die evengoed deel zijn van deze samenleving.

 

De emoties die dit soort campagnes aanwakkeren, vallen niet zomaar opzij te schuiven.  Wanneer politici spreken over migranten, zouden ze  zich er best van bewust zijn dat ze het ook hebben over Belgische burgers, hun familieleden, neven, nichten, vrienden en kennissen. De ‘migrant’ die als de ‘andere’ wordt voorgesteld, maakt nu ook al deel uit van onze eigen meervoudige en gelaagde Belgische identiteit. En deze afschilderen als een bedreiging, raakt mij en velen diep persoonlijk.

 

Zoals de Verenigde Naties het stelt, biedt de “Internationale Dag van de Migrant” de mogelijkheid om de bijdragen die door miljoenen migranten aan economieën en het welzijn van de gast- en thuislanden geleverd worden te erkennen, en het respect voor hun basis mensenrechten te promoten.  Een warme oproep aan beleidsmakers om op deze dag ‘onze gezichten’ te gebruiken met een duidelijke boodschap : “Danku voor uw meerwaarde aan onze samenleving”! 

 

Landry Mawungu,

Directeur Minderhedenforum

Terug naar het overzicht